بهبود تعادل :
تعادل شامل تداخل پيچيده اي از نيروهاي عضلاني ، اطّلاعات حسي ـ عصبي دريافت شده از گيرنده هاي مكانيكي و اطّلاعات بيومكانيكي ميباشد. توانائي حسّ تعادل و ثبات پوسچرال براي كسب مجدّد مهارتهاي حركتي پيچيده ضروري است . بیمارانی كه متعاقب آسيب دچار كاهش حسّ تعادل و فقدان ثبات پوسچرا ل ميگردند ، ممكن است از اطّلاعات پرو پريوسپتيو (حسّ عمقي) و حسّ حركت كافي برخوردار نباشند و يا ممكن است دچار ضعف عضلاني باشند كه هر دو عامل مي تواند توانائي ايجاد يك پاسخ تصحيحي مؤثر را در هنگام عدم تعادل محدود نمايد. يك برنامه توانبخشي بايد شامل تمرينات عملكردي مشتمل برآموزش تعادل و پروپريوسپتيو باشد تا بيمار را براي بازگشت به فعاليت آماده سازد . شكست در برطرف نمودن مشكلات تعادل ميتواند مريض را مستعّد آسيب مجدّد نمايد.