1- ارجاع
بیمار معمولاً از طریق پزشک متخصص (ارتوپد، نورولوژیست، جراح مغز و اعصاب، متخصص اطفال، جراح عمومی، متخصص داخلی و...) یا سایر اعضای تیم توانبخشی به کلینیک فیزیوتراپی ارجاع داده میشود. در هر صورت، بیمار ابتدا توسط پزشک معاینه میشود و سپس تراپیست (درمانگر) بر اساس مواردی که در فرم ارجاع توسط پزشک مشخص شده و همچنین ارزیابیهایی که خود تراپیست انجام میدهد، اقدام به طراحی و برنامهریزی درمانی میکند.
2- ارزیابی
فرایندی است که به وسیله آن اطلاعات زیادی درباره تواناییها، ناتوانیها و محدودیتهای بیمار جمعآوری شده و میتوان به عملکرد (Function) و اجزای آن از جمله عملکرد حرکتی، شناختی (Cognitional)، ادراکی (Perceptual) و سایر جنبههای بیمار پی برد.
ارزیابی طبق مراحل زیر انجام میپذیرد:
3- سازماندهی اطلاعات
در این مرحله، تواناییهای بیمار جمعبندی شده و با توجه به محدوده کاری فیزیوتراپیست و اختیارات وی، تمرکز یافته و دستهبندی میشوند.
4- تأمین اهداف درمانی
با توجه به اطلاعات سازماندهی شده، اهداف درمانی برای بیمار با در نظر گرفتن اولویتها تعیین میشود.
5- طرحریزی درمانی
طرح درمانی شامل تعیین اهداف درمانی خاص و انتخاب روشهایی برای دستیابی به این اهداف است و نشاندهنده چگونگی پیشرفت برنامه درمانی میباشد. نگارش طرح درمانی از اهمیت زیادی برخوردار است و به تراپیست کمک میکند تا بهطور دقیق و کارآمد عمل نماید و معیارهایی برای اندازهگیری پیشرفت و تأثیر برنامه درمانی تعیین کند.
6- ارزیابی مجدد بیمار، طرح درمانی و ارجاع بیمار به پزشک معالج
پس از اجرای برنامه درمانی، تأثیر آن به عنوان یک اصل مداوم ارزیابی میشود و سپس بیمار جهت انجام معاینات بیشتر و دریافت دستورات از پزشک معالج، مجدداً به پزشک ارجاع داده میشود.