تمرين درماني ( EXE. )
تمرين درماني عبارت است از کاربرد اختصاصي حرکات Active و Passive يا انقباض عضلات بدن جهت افزايش حداکثر عملکرد عضلاني ـ اسکلتي( Musculoskeletal )
اين قسمت شامل وسائل زير است :
وسائل تعليق درماني (Suspension therapy)جهت انجام حرکات فعال و غير فعال و فعال مقاومتي يا کمکي به کمک وزنه ، فنر، قرقره ، طناب و تعليق عضو آسيب ديده.
چرخ شانه( Shoulderwheel ) جهت تمرينات شانه
پارالل جهت آموزش راه رفتن در بيماران UMN و LMNو پس از شکستگيهاي اندام های تحتانی صندلي کوادريسپس يا ميز عضله چهار سر جهت تقويت عضلات اطراف مفصل ران
ساير وسائل مکانيکي جهت تقويت عضلات و افزايش دامنه حرکتي مفاصل .
در اينجا لازم است اشاره اي به اهداف برنامه توانبخشي با تأکيد بر تمرينات درمانی بپردازيم.
اگر تراپیست بطور معمول چند جزء پايه اي را مورد توجه قرار دهد ،طراحي يک برنامه توانبخشي مؤثر نسبتاٌ ساده است . اين اجزاء پايه اي که بايد در اهداف برنامه توانخشي در نظر گرفته شوند عبارتند از :
1ـ کنترل تورّم به دنبال ضايعه
2ـ کاهش درد يا به حداقل رساندن آن
3ـ باز گرداندن دامنه حرکتي کامل
4ـ باز گرداندن يا افزودن قدرت ، تحمّل يا توان عضلاني
5ـ برقراري مجّدد کنترل عصبي ـ عضلاني
6ـ بهبود تعادل
7ـ حفظ تناسب قلبي ـ ريوي
8 ـ پيشرفت هاي عملکردي مناسب
مواردكاربردتمرين درماني
تمرین درمانی ،بيشترين تأثير را در اختلالات ارتوپديک نظیر شكستگي ها ، التهاب مفاصل ، آرتروز مفاصل ، دردهاي عضلاني ، اختلالات نورولوژيك مانند اختلالات نورن محركه تحتاني (LMN ) ، بيماريها و ضايعات طناب نخاعي براي مثال پرولاپس دیسك بين مهره ای و... دارد.
موارد عدم كاربردتمرین درمانی:
اين تمرينات براي كساني كه دچار اقزايش تون عضلاني (اسپاستیسيتي)و فاقد كنترل ارادي حركات ميباشند مفيد نيستند. دراين قبيل افراد بهتر است از تكنيكهاي PNF و الگوهاي سینرژيك جهت شكستن اسپاستيسيتي با تأكيد بر سطوح رفلكسي بيمار استفاده مينمائيم.